صفات برجسته و ویژه ای داشتند که نتیجه ی اخلاص ایشان بود .

با وجودی که اهل ذوق واهل فن در ذکر مصیبت اهل بیت (ع) بود ولی در مجالس غالبا مستمع بود.

یادم می آید یکبار در منزل یکی از دوستان با اصرار صاحب خانه شروع به خواندن کرد اما چون مداح دیگری در آن مجلس جلوه کرده بود سعی کرد خودش جلوه نکند .
به خاطر همین به چند بیت اکتفا و دعا کرد.
با وجودیکه با آمادگی کامل به آن مجلس آمده بود .

بعد از جلسه صاحب خانه از آقا غلامعلی گلایه کرد که چرا بیشتر و بهتر از فلانی نخواندی ؟!

ایشان گفتند: هیئت جای کشتی گرفتن مداحان نیست بلکه محل ادب است .

خاطره از مداح اهل بیت ؛ حاج محسن طاهری